سنجش رابطۀ حمایت شبکه‏های اجتماعی غیررسمی و رضایت شغلی زنان در شهر اردبیل

هدف اصلی مطالعۀ حاضر بررسی رابطۀ حمایت شبکه‏های اجتماعی غیررسمی و رضایت شغلی زنان متأهل است. علاوه بر این، در این مطالعه، به بررسی رابطۀ اندازۀ شبکه و فراوانی تماس با حمایت اجتماعی و رضایت شغلی زنان نیز پرداخته می‏شود. برای بررسی این رابطه از مدل تأثیر مستقیم حمایت اجتماعی، نظریۀ آنومی دورکیم، و دیدگاه تحلیل شبکه استفاده شده است. این مطالعه با روش پیمایش و با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت. جامعۀ آماری را زنان متأهلِ شاغل (20ـ55 ساله) شهر اردبیل در سال 1390 تشکیل می‏دهند. حجم نمونه 356 نفر است که با روش نمونه‏گیری خوشه‏ای انتخاب شد. ضریب آلفای 70/0 برای متغیر رضایت شغلی و 79/0 برای متغیر حمایت اجتماعی نشان‏دهندۀ پایاییِ مناسب برای این ابزارها بوده و این متغیرها از اعتبار صوری (نظر استادان) برخوردارند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که میزان رضایت شغلی زنان در حد بالا و میزان حمایت دریافتی از شبکه‏های غیررسمی در حد متوسط است. بعد از همسر، در بین شبکه‏های غیررسمی، شبکۀ خویشاوندی در حمایت عاطفی و همکار در حمایت ابزاری و اطلاعاتی بیشترین میزان حمایت و شبکۀ همسایگی کمترین میزان حمایت را داشته‏اند. نتایج ضریب همبستگی نشان می‏دهد که حمایت اجتماعی به‏منزلۀ متغیر واسط در بین روابط اندازۀ شبکه و فراوانی تماس با رضایت شغلی زنان عمل می‏کند. نتایج رگرسیون نیز نشان می‏دهد که متغیرهای سن، اندازۀ شبکه، فراوانی تماس، و حمایت شبکه‏های غیررسمی متغیرهای تأثیرگذار بر رضایت شغلی زنان متأهل اند.